Water

Water (22-09-2017)
Al een paar maal hebben we meegemaakt dat men ons om water of eten vroeg, zowel kinderen, als volwassenen. Vandaag is het weer zo als we inkopen doen voor onze lunch.
In Kongola hebben we voor de lunch een brood en een flinke fles water gekocht. Een paar jongens uit het dorp hebben daar gewag van gekregen en volgen ons bij onze aankoop. Ze zeggen herhaaldelijk: "Want water" en "Hungry". We negeren het gedrag, maar dat zit niet lekker. Desiree die daar normaal heel zakelijk in kan zijn, heeft er uitgesproken moeite mee en stelt voor om toch maar wat te geven. Terwijl we ons proberen af te zonderen om in de schaduw onze lunch te eten, zijn de jongens nog bij ons in de buurt. Ze blijven herhalen wat ze ooit (in de lessen Engels?) hebben geleerd. Ik probeer nog even een gesprekje aan te knopen, maar veel meer dan de eerder uitgesproken woordjes komt er niet, behalve bij "What is your name?". De ene heet Bob of iets dergelijks en de ander "Semwoye". Ik betwijfel of het klopt, want als ik het herhaal, krijg ik geen bijzondere reactie, als ik deze namen uitspreek.
We besluiten om een deel van ons brood af te staan, want mogelijk hebben de jongens niets te eten voor deze middag. Daarover zijn we het eens. We smeren enkele sneeën brood met abrikozenjam en geven een van de jongens een stuk. Met enige aarzeling neemt deze het aan en dan komt de juffrouw van het Craftcenter, waarop ze allen direct weg stuiven. Desiree gaat hen nog achterna om het gesmeerde brood te geven. Ze krijgt nog geen "Thanks" of iets dergelijks, want dat hebben ze waarschijnlijk nog niet geleerd, denk ik. Even later zijn ze weer in onze buurt en dan gaat het om water. In het gebied zijn er echter volop watertappunten, dus dat kan niet echt het probleem zijn. Mogelijk zijn we de jongens meer tot bezigheid, dan wat anders. Dat gevraag negeren we maar, want dat is voor ons de les geweest voor vandaag.