Zomerpaleis

Vandaag zijn we met de metro naar een nabijgelegen station gegaanvoor een bezoek aan het Zomerpaleis. Bij aanvang van de dag is het al warm en bewolkt, dus dat wordt wat. (Het zomerpaleis was de residentie van de keizer/keizerin voor de zomer, omdat het daar koeler was, dus met de huidige warmte moet het daar vol te houden zijn. We nemen na de metro, waar we heel bedreven in worden, een taxi. Desiree stapt op de weg af en houdt een taxi aan, waar juist een Chinees in wil stappen, maar die haar hoffelijk voor laat gaan. (Erg beleefd zijn de Chinezen gewoonlijk niet als het om voordringen gaat, dus deze maakt een erg goede beurt.) Ondanks de voorspelde koelte is het er warm en kopen we veel te duur water om voldoende vocht bij ons te hebben. We hebben geen petjes op, de zonnebrand vergeten. Niet goed voorbereid. De naam Zomerpaleis is goed gekozen, maa rniet voor de verkoelende omgeving.

Bij het paleis zijn vele Chinezen en we voelen ons de enige Laowai in de hele omgeving. De duurste kaartjes geven toegang tot delen waar we eerder niet waren en ondanks de warmte genieten we van de fraaie taferelen. Een babyjongetje steelt onze aandacht door een geweldige lach en zijn opening in zijn broekje: de erg trotse ouders laten de jongen graag zien.

Als we het meeste hebben gezien, nemen we het besluit om het park uit te gaan en te gaan eten. Waar we aanvankelijk nog McDonalds op het oog hadden, kiezen we toch voor het nabijgelegen Chinese restaurant. Goede keuze blijkt later, als we na een poosje wachten ons nummer om horen schreeuwen en aan tafel kunnen gaan. Iedereen (behalve Kilian, die niet zo'n honger heeft als hij bij het bestellen dacht) genieten van het lekkere eten: een goede ervaring.
We nemen de bus naa rhet dichtsbijzijnde metrostation en rijden het stuk waar we eerder 34 Yuan betaalden nu voor 4 Yuan.

We zoeken naar ene goede bestemming voor de middag en komen in de buurt van de Friendshipstore, die eerder goede koopjes aan zou bieden, maar worden aangesproken door een jong koppltje, die ons vriendelijk en met aandacht toespreekt. Het blijkt te gaan om een werving van klanten voor de grafische kunst van China: kaligraferen. Na de vriendelijke woorden, komt hun doel in zicht: of we mee willen gaan voor het bezoeken van hun professor en eventueel onze naam willen laten kaligraferen. Als we Nee zeggen, moeten we ons verantwoorden en is de vriendelijke jongen zakelijk. We gaan toch naar d eFiendshipstore en worden overrompeld door de hoeveelheid spullen en ruimte, die ertoe wordt geboden, maar ook de prijzen. Het korte bezoek werkt vooral verkoelend door de airconditioning.

Die avond kiezen we voor ene McDonalds achtig restaurant van Mr Lee (die glimlachend op de servetten ons toekijkt) en krijgen een minder smakelijke maaltijd met ons zeerste communicatieproblemen: en voorbereiding op de volgende dag?