Miss Korea

Vanwege vermoeidheid van De is het programma vandaag niet duidelijk uitgesproken. Jo had alles duidelijk; we gaan zonder voorbereiding en met nette kleding op pad naar iets wat later blijkt een tempel te zijn.
We zijn net 2 minuten uit het hotel en de dag kan niet mee stuk voor Mi. Als ze door een vrouw wordt aangesproken, begrijpt ze het in eerste instantie niet, maar als de vrouw met haar betoog eindigt, maakt ze duidelijk dat ze Miss Korea ziet. Met een kleine glimlach laat Mi merken het wel op prijs te stellen. De hele dag heeft ze hier echt van genoten.
Wat is het lekker rustig in de metro, zoals hij hier ook heet, op zondagmorgen. Alleen maar net geklede mensen, die in de metro komen. Wij passen daar nog even goed bij. Ook deze keer komt een verkoper de wagon in. Hij verkoopt verkoelende sjaaltjes, die hij zelf ook draagt. Na zijn verhaal gaat hij de mensen in de trein langs of ze willen kopen. Later komt een verkoper van armbandjes de wagon binnen. Uit zijn gebaren maken we op dat ze erg eeeeeelastisch zijn en weet hij overtuigend te brengen dat ze alle lelijke mensen op afstand zullen houden. We deinzen wat terug als hij bij ons langs komt. (Werkt het dan?)
We komen via een dure taxirit bij de Beomeosatempel terecht. Een voorproefje op wat we morgen kunnen verwachten. Het dure heeft te maken met onze eerste ervaring dat een vrouw naast de chauffeur ons wenkt om in haar taxi te komen. Als we boven komen, blijkt het niet de echtgenote, maar een passagier, die de rit voor haar alleen te duur vond. Wij zijn er in gestonken, omdat zij 1400 Won betaalt en wij de rest moeten dokken met wat extra's.
De tempel bestaat uit allerlei verschillende gebouwtjes, waarvan de meeste als gebedshuis dienen. De rest is bedoeld voor bewoning. We zien mensen, die niet de kleding dragen van monniken, maar ook niet gewone burgerkleding. Dat zijn gasten zoals we morgen zelf ook zullen zijn.
Als we goed hebben rondgekeken, besluiten we om een wandeling naar de North Gate van de ommuurde stad te maken, waar vroeger stedelingen konden schuilen voor binnenvallende piraten. We kopen snel nog wat water, maar hebben geen eten bij ons. Al snel blijkt dat het niet zomaar een wandeling is, maar een echte trekking, met flinke klimmen erin. In korte tijd stijgen we 500 meter. Veel zweet en gemopper van Ki en Mi, maar toch zetten we door. Geweldig!
De muur is goed te volgen, deels omdat hij is gerestaureerd, deels omdat een hoopje stenen achtereen een oude muur laat zien. Het roept bij ons herinneringen aan de Chinese Muur op en we vergelijken er een paar zaken van. Hij loopt over heuvel met ingebrip van de rotsen, loopt over de kam van de bergen, is gemaakt van stenen en heeft 4 poorten.
Tijdens de wandeling zien we veel mensen die professioneel zijn uitgedost met speciale kleding, rugzak en wat al niet meer. Het ziet er goed uit. Ook zien we verschillende keren mensen, die meesmuilend naar ons kijken, als ze ons tegemoet zijn gelopen. En ons zelfs uitlachen. (Hoe mooier de kleding, hoe matiger de prestatie, is onze ervaring. Later zien we deze mensen met een busje verder rijden!) Als we een keer zijn aangesproken, krijgen we te horen dat de wandeling nog erg lang zal duren, maar dat ontmoedigt ons niet. We klimmen stug door. Zelfs als Ki een flinke smak maakt van een rots. Het letsel valt mee, maar hij is flink geschokken, gezien zijn witte gelaat. (We houden ons gemotiveerd dat zij mooie kleding aan hebben, maar wij Miss Korea in ons midden.) Dat moedigt ons aan om verder te gaan. Temeer daar het een erg fraai traject is, wat we hebben gelopen.
Als beloning na 4 uren klimmen en dalen, zonder eten en een beetje drinken, mogen Ki en Mi waar we gaan eten. Zij willen de Pizzahut in. Dik en ongezond, gaan we voldaan terug naar het hotel voor een welverdiende douche.