We have fok

Onze laatst dag in Korea.
De stemming bij Ki is nog steeds wat bozig, maar hij kan dat opzij zetten voor een poosje. Hij zegt er niets van, maar wij blijven de indruk houden dat hij het moeilijk vindt om Korea voor de tweede keer te verlaten. We hebben er een heel fijne tijd gehad en veel meegemaakt, maar bovenal is Ki er erg welkom geheten. Wellicht maakt het hem dat ook zo moeilijk.
We plannen een wandeling aan de hand van een route uit Lonely Planet, geleid door het shoppinggebied. We gaan erheen om mooie dagelijkse plaatjes te schieten op de markt van Namdaemun. Voordat we er zijn, gaan we kijken of we een Buddhistische klok kunnen komen voor onz eigen "tempel" en net daarvoor komen we een zaakje tegen waar men van die fijne Chinese penselen verkoopt. Misschien dat de verkoper de naam van Ki in Koreaanse tekens kan kaligraferen. Aanvankelijk dachten ze dat we van die mooie pesnelen wilden kopen. Ondanks een taalbarriere lukt het om duidelijk te maken wat we bedoelen en de mensen zijn erg begripvol. De man gaat zijn winkel uit en komt na een tijdje terug met een inktvlak, een inktblok en zijn penselen en gaat aan de slag met onderlegger, waarop het rijstpapier is gelegd. Zodra hij klaar is, stuurt hij Ki om het zelf na te tekenen en, waarempel, Ki doet dat keurig! De man maakt op een derde vel nog de naam in het Chinees, met enig speurwerk op internet. We zijn er gelukkig mee en de stemming van Ki verbetert met de minuut.
Als we de tocht beginnen, merken we direct al dat het lezen van een route in het Nederlands al niet eenvoudig is, maar in het Engels een stukje erger. We lopen in de goede richting, maar raken door de aanwijzingen de route kwijt. Tussen de kantoorkolossen stroomt een water met allerlei leuke dingen: een waterval, stapstenen enz. Ki speelt daar even bij he water, wat hi bijna van nature al doet van af zijn geboorte.
Het zekere voor het onzekere nemend gaan we richting Lotte-gebouw, een groot warenhuis met allerlei dure en luxe artikelen, waar we eerder binnen waren geweest. Nu lopen we er voorbij richting de dagmarkt: Namdaemun. We worden overstelpt door de veelheid van artikelen en diverse groothandels in accesoires. Mi en De zoeken er hun weg doorheen en Ki en Jo staan te wachten. Ki vindt er gymschoenen, die niet te veel opvallen (want dat mag niet op de middelbare). Hij is er content mee.
Als we wat regendruppels vangen, merken we dat we nog moeten eten en de zoektocht naar een restaurant, waar je rustig kunt zitten, is niet eenvoudig. We vinden er eentje bij de fotozaken. Maar voordat we binnen kunnen, worden we door een man tegengehouden met de opmerking; "We have fok". We hadden toch degelijk een reclamebord gezien van een restaurant. De schiet er van in de lach met de opmerking: "We won't fok!", maar daarmee wordt de verwarring niet beter. Uiteindelijk gaat de man met ons mee naar een ,keurig net restaurant, waar men gemarineerde varkensribbetjes roostert boven een houtskoolvuurtje. We krijgen er heerlijke salades bij.
Achteraf dachten we dat de man duidelijk wilde maken dat ze varkensvlees serveerden en hij ons daarvan op de hoogte wilde brengen.
Als we weer buiten komen, regent he tnog steeds en wordt dat almaar erger. Omdat we moe zijn kiezen we ervoor om terug te gaan naar het hotel. Via een lange weg komen we er, ondertussen nog enkele souveniers scorend.
Vanavond nog even de verjaardag van jo gevierd met geen Koreaans, maar Indias eten: erg pittig. Ki en Mi hebben cadeautjes gekocht en taart, die we samne heerlijk opsmullen. Het is een mooie afsluiting van ene mooie vakantie.