Bamigupta Bamigupta Bamigupta

Bamigupta, is wat we deze dag verschillende malen gehoord hebben. (Tenminste dat denken we.) Het waren sutra's die de monikken aan Buddha voordroegen. Interessant om een keer mee te maken volgens De, maar voor har hoeft het niet meer. Nu zijn we weer in de bewoonde wereld, waar we 26 uren van verwijderd waren, zo voelde het tenminste.
Bij aankomst aan de tempel kregen De en Mi direct de opdracht dat ze geen geschikte kleding aan hadden voor een verblijf op het tempelcomplex en dat ze andere kleding moesten dragen. Ze droegen van die lekkere zomerjurken en de monniken zouden daar van slag raken, was de veronderstelling van de receptiejuffrouw. Dus moesten ze van die modieuze grijze monnikenbroeken aan met laaghangend kruis, die iedereen kon passen. Mi had dit al na een uur al voldoende eraren en moest deze broek vervangen worden door de spijkerbroek die ze onderaan in haar koffer had zitten.
Ook Ki en Jo moesten daaraan geloven, omdat korte broeken niet toegestaan waren. Toen we deze broeken toonden aan de ontvangstjuffrouw, kon deze daaraan wel een goedkeuring geven en mochten we mee verder.
Direct werden we doorgeloodsd naar de eetzaal, waar de monniken zojuist hun maal in stilte hadden genuttigd. Omdat wij nog in de stadse sfeer zaten, spraken we met elkaar. Maar dat werd direct afgestraft met een tik en een vermanende vinger voor de bewakers mond. De maaltijd behoort in stilte te worden genuttigd, zo maakten wij hieruit op. Hiermee was voor ons de toon wel gezet: wij waren stil bij de maaltijd.
De tempelgemeenschap kent een sterk hierarchische en gestuctureerde omgang, wat uit alles blijkt. De kleding geeft het verschil in functie aan en iedereen op het complex wordt geacht te buigen met gevouwen handen als een monnik je tegemoet komt gelopen. Deze maakt dan een diepe buiging terug.
De uren werden verdeeld tussen de ceremonies van de monniken in aanbidding van Buddha (tijden van bidden: 18:10, 3:15 en 10:40 uur, tijden van maaltijden: 11:30, 18:40, 6:10 en 11:30 uur). De rest van de tijd konden wij zelf invullen. In tegenstelling tot onze verwachting hoefden we geen programma mee te draaien. Dus konden we chillen zoveel we maar wilden. Eerlijk gezegd waren we dat na 24 uur al beu. We zaten opeen zeker moment de uren af te tellen.
Onze slaapkamers moesten we delen met anderen die het complexe bezochten, mannen en vrouwen gescheiden. We lagen in een lege kamer met een matje op de grond. De en Mi hadden nog 5 kamergenoten bij hen op de kamer. Ki en Jo hadden even gezelschap van 3 leerkrachten van de zomerschool.
De ceremonies waren strak geregiseerd, waarbij iedere monnik dezelfde zang en beweging maakte als de rest. De harmonie die daaruit spreekt, is indrukwekkend. Vooral de ceremonie in de nacht, was de moeite wel waard. In de stilte van de nacht, klonk de gong, trommel heel bijzonder. We hebben daar met de monikken mee gebeden, zover we konden.
Het was een ervaring die achteraf goed voelde, Maar we waren blij om nadien weer terug naar bed te kunnen.

Vanochtend bij het afscheid gebeurde er nog iets bijzonders: Mi werd aan gesproken door een man, die juist zijn wagen had geparkeerd. Ze wilde hem duidelijk maken dat ze hem niet kon verstaan, maar de man bleef maar doorgaan. Op een zeker moment komt hij naar Jo toe en begint zijn pols te voelen. Oordeel: ernstig verstoorde energie, zo bleek de vertaling van de chauffeur, die juist was gearriveerd. Begint die man ineens in Jo's nek te pakken, op zijn hoofd te slaan met vingers bijeen en lange nagels, in de buik te priemen en op de rug te klappen. Oordeel na deze gratis ingreep: krachtige man. 's Avonds is enige beschadiging op het hoofd nog zichtbaar.
Mi werd daarop aangepakt en kreeg de handen van de man om haar nek, denkend dat ze zou stikken. Ze schrok enorm en deinsde terug. Uiteindelijk kreeg ze na afloop nog een zwaai in haar nek, vanwege slaapgebrek. Dat zou daartegen helpen.
Toen was De aan de beurt. Ze moest buikspieren aanspannen en kreeg 3 raken klappen in haar buik, wat gemene knepen in haar nek. Oordeel gezonde vrouw.
Ki is de hele dag blij geweest, dat hij niet aan de beurt kwam.