Terug naar Seoul

Zo direct worden we opgehaald om terug te gaan naar Seoul. In tegenstelling tot de afspraak staat de chauffeur al om 8:00 uur klaar. Wij moeten dan nog ontbijten, wat enige tijd in beslag neemt, door dat het moet worden opgenomen en in de keuken klaargemaakt.
Gisteravond hebben we een beeld gekocht van de Talma: een mooi houtsnijwerk van de verspreider van het Buddhisme. Kijken hoe dat thuis staat. Hij kijkt niet vriendelijk, maar het is een prachtig stuk handwerk.
De verwachting is dat we 5 uur over de tocht zullen doen over de 200 kilometer en dat komt ook zo uit. Onderweg rijden we constant de file in. Naarmate we dichter bij Seoul komen, wordt het regenen ook erger en onze stoutste verwachting is dat hetzelfde als 3 weken geleden zal uitkomen: volop regen. Als we eenmaal bij het hotel komen, zien we echter de zon een beetje door het wolkendek dringen en dat geeft direct inspiratie tot shoppen.
We zoeken het adres nog van de firma die ons Ginsengcreme heeft verkocht en we weten er nog weinig van waar dat was. De receptie kan ons niet verder helpen. De Bellboy weet echter van geen opgeven en zoekt via Internet naar een contact en komt bij de organisatie die de reis naar de DMZ heeft geregeld. Deze laat direct een man komen, die ons er heen brengt en terug en dat allemaal als service. Direct maar 6 potten gekocht: kunnen we vooruit voor de komende jaren.
Ons avondeten willen we genieten in een origineel Koreaans restaurant en dat vinden we met tafeltjes met korte poten, zodat we op de grond moeten zitten. De, Mi en Ki nemen de pannenkoek met groenten en Jo kippensoep met gember. Blijkt de pannenkoek ook inktvis te bevatten, waar Mi van gruwt. De rest doet dan goed mee met gruwen. De kippensoep bevat een hele magere kip, die eerder aan een duif doet denken. Deze is volgestopt met rijst en ginsengwortel. Deze smaakt goed.

Ki heeft de hele dag een bozige bui en kan niet aangeven waarom hij dat heeft. Hij zegt dat hij langer wil blijven, wat we ons kunnen voorstellen. Hij geeft evenwel aan hier niet te willen wonen. Het dubbele gevoel zal hem alijd parten blijven spelen. Zo hebben we dat ook aan hem uitgesproken. We zijn er gezamenlijk over eens dat zijn moederland prachtig is en dat hij hier erg welkom is geheten.
Morgen de laatse dag: we willen dan nog een wandeling maken door het oude en nieuwe shoppinggebied.