Broek

Eerder hebben we het niet meegemaakt in deze mate: bedelaars. In Vic Falls worden we regelmatig vriendelijk benaderd door mannen, die contact leggen met een laagdrempelig praatje. Dat hebben we in andere landen ook meegemaakt. Maar hier komen mannen op ons af, lopen een stukje mee, maken ene praatje en hebben dan iets te verkopen. Als we dat overduidelijk afhouden, komen ze met een vraag om je schoenen: "I want your shoes! Give me your shoes!" Ook dat houden we natuurlijk af. Zo ook met de t-shirts. Overigens moet wel vermeld worden dat Desiree hier veel beter is dan ik. Zijn wordt er amper mee lastig gevallen. Ik wordt er in elke straat wel om benaderd. Belangrijkste tip van Desiree is om de mensen en hun producten niet aan te kijken. Zo zijn er verkopers van houtsnijwerk, die zich artiest noemen, maar ook mannen die biljetten willen verkopen van 25 of 30 miljoen Zimbabwaanse biljetten voor 1 dollar als souveniertje.
Vandaag gaat het verder: "I like your trousers. Give me your trousers!". Hoe ze dit bedacht krijgen, kan ik niet bevatten. Ik zie me al midden op de weg mijn broek uittrekken en dan zonder lange broek vertrekken. DAn wordt ik in het hotel waar we nu verblijven niet toegelaten, denk ik. Ik ben benieuwd wat er hierna nog meer gevraagd kan worden.
(Even ter verduidelijking: we zien in de straten van Vic Falls ook echte bedelaars, waarvan je kunt zien dat ze het moeilijk hebben. Zo is er in de buurt van Livingstone Way een albino neger, die met hoedje op, maar met korte broek met een schaaltje geld probeert te krijgen, en ook een moeder met kind die bij de afvalbakken verblijft.)