Helicopter

Gisteren waren we eruit om geen helicoptervlucht meer te maken, maar bij terugkomst in het hotel spreken we een Belg die dit al wel heeft gedaan en zeer te spreken was over wat hij daarmee te zien kreeg. Hij is reëel, als hij zegt dat het wel een grote kostenpost is voor die korte duur. Maar volgens hem was het wel de moeite waard. Dus komen we erop terug.
Vandaag na het ontbijt naar het bureautje gegaan die ons een goed aanbod deed. We kunnen nog mee, als we nu boeken en we vragen om bij het hotel opgehaald te worden.
Op het kleine vliegveld krijgen we eerst nog een instructie om zo dadelijk geen fouten te maken. De instructies komen overeen met die in het vliegtuig: gordels vast, geen deuren openen, e.d. We moeten tijdens de vlucht een koptelefoon op om te kunnen communiceren. We worden vooraf gewogen en zo wordt de plaats bepaald, waar we mogen zitten, denk ik.
We proberen het goed te volgen en even later staan we klaar om met de vlucht mee te gaan. Er gaat een Amerikaan (met overgewicht) mee met onze vlucht. Sam is de piloot en hij begroet ons netjes.
De vlucht duurt een kwartier en dan zijn we weer terug op het kleine luchthaventje. We hebben dan wel het hele canyon gezien en de waterval in zijn geheel kunnen overzien. Dat is wel bijzonder. Het is een mooie aanblik en we zien het opstijgende water, waar de waterval nog volop water heeft.
Bij terugkomst wacht de portier ons op met een dansje, gelijkend op de dans die Michael Jackson zo goed kon. Als we dan te voet nog langs hem heen komen en hem becomplimenteren, wil hij het ons leren. Desiree is er dan wel bij en na enige oefening lukt het haar heel goed.