terrorist in Korea

De reis naar Schiphol met bus en trein verliep voorspoedig. Kleine momenten van wachten en dan weer verder. We komen precies op tijd op Schiphol en kunnen op ons gemak en balie uitzoeken waar we de koffers moeten inleveren. We hebben al via Intenet ingescheckt, dus dat zal ook ene kort moment van overhandigen worden. Dat klopt in de praktijk ook, maar het wachten is er neit minder om, omdat de vorogaande reizigers dat neit hebben gedaan.
Afijn: we zitten in het vliegtuig naar Helsinki en ook verloopt het volgens het boekje en daar gaat het van een leien dakje. Nog leuk ook met allerlei verschillende reizigers onder elkaar. Uiteindelijk komen we in een wachtruimte met allerlei Aziaten, waar we echt beginnen op te vallen. Goede voorbereiding op wat ons te wachten staat.
Tijdens de nachtvlucht zien we in een uurtje de zon onder gaan en weer opkomen. Bijzonder gevoel: je hebt niet het dat je een nacht overslaat. Enigszins vermoeid komen we op het vliegveld Incheon. Met een suttletrein worden we naar de ontvangsthal gebracht. Je krijgt er een idee van toekomst, want de trein heeft geen bestuurder; het gaat allemaal automatisch en wij voegen ons net als de rest van het gezelschap: een makke schapenbeweging!
De verandering komt als we de douane door moeten. We staan in een rij waar allerlei mensen worden verwezen naar een ruimte naast de balies en we staat erom te grappen: wat zouden wij doen bij deze wat nerotische man? Ervan uitgaande dat ons dat niet zal overkomen. Jo kiest ervoor om als eerste van het gezin naar voren te gaan en wordt pardoes ook naar de "Office" gestuurd. In een rij van zo'n 20 verschillende nationaliteiten, moeten we nadere informatie geven, rijbewijs (niet bij), andere legitimatie (natuurlijk niet bij). Uiteindelijk weet Jo het medelijden van de beambte top te roepen, waardoor hij voorrang krijgt bij de behandeling. Nogmaals het formulier voor inchecken invullen, omdat dit in de massa papieren is kwijt geraakt. Een nieuwe foto laten maken (nu kennen ze Jo dus ook in Korea. En niet minder belangrijk; vingerafdrukken. Na nogmaals mijn informatie te hebben gegeven, mag Jo naar zijn gezin.
Voor even kreeg Jo het gevoel van een terrorist te zijn en dat terwijl hij niets had aan te geven.